بهانه من بغض خانه من :)

همیشه وقتی یک پست رو مینویسم همون موقع نوشتن احساس میکنم اونی نشد که میخواستم...

اخرش که متنم تموم میشه یک بار از اول میخونم و میبینم نه... اونقدر ها ام ناراضی نیستم ازش... 

میگذره تا اینکه بعد از روزها وبلاگمو باز میکنم و همون پستو میخونم و میگم اخ اخ... اینکه حرف دلمه :)))

اون موقعس که میفهمم نه :) مثل اینکه همون چیزی که میخواستم رو ثبت کردم :)

چی بگم براتون که الانم پر از حرفم :)

. 

. 

. 

تمام منی نا تمام منی... 

چه بغض بدی در گلو دارم... 

بیا و بگو فکر حال منی...

ببین که هنوز ارزو دارم... :)